تاریخچه روغن آووکادو

آووکادو  (نام‌گذاری اصلی: Persea gratissima ) – که بیشتر به عنوان درخت آووکادو شناخته می‌شود – طبق گزارش‌ها در ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد در مکزیک، آمریکای مرکزی و جنوبی کشت می‌شده است.
به دلیل شکل فالیک و اعتقاد به این که شکل آن نمایانگر خواص آن و همچنین نیروهای درونی آن است که هنگام مصرف بر روی آن تأثیر می‌گذارد، به این نام خوانده می‌شد، بنابراین نه تنها به عنوان غذا، بلکه به عنوان «میوه باروری» نیز استفاده می‌شده است.

همچنین اعتقاد بر این بود که این میوه، یک محرک جنسی است. آزتک‌ها، اینکاها و مایاها نیز پالپ آووکادو را برای استفاده در کاربردهای آرایشی مانند ساخت ماسک صورت، نگهداری می‌کردند.
مایاهای گواتمالا از آووکادو برای تسکین اسهال، جلوگیری از کرم‌ها و انگل‌های روده و رشد موهای سالم استفاده می‌کردند.

آووکادو به دلیل فواید بی‌شمارش، یک میوه‌ای گران‌بها به حساب می‌آمد. در برخی از مناطق مکزیک، شمایل‌نگاری میوه را مطابق با روایت‌های اساطیر مکزیکی، به عنوان میوه‌ای که نیرویی بی‌نظیری می‌بخشد به تصویر می‌کشیدند.
در مناطق دیگر مکزیک، آثاری را می‌توان یافت که با قطعات آووکادو ساخته شده‌اند و قدمت آنها به ۱۲۰۰۰ سال پیش از میلاد بازمی گردد.

با توجه به ارزشی که این فرهنگ‌های‌ کهن برای آووکادو قائل بودند، فاتحان اروپایی در زمان مبادله‌ی کلمبیا این میوه را به «دنیای جدید» معرفی کردند، جایی که همچنان به دلیل فواید مختلف آن ارزش زیادی داشت.
بین سال های ۱۸۳۰ و ۱۸۸۰، درختان آووکادو از مکزیک به هاوایی، فلوریدا و کالیفرنیا منتقل شدند.
در قرن بیستم، ایالات متحده شروع به توسعه‌ی انواع میوه‌های آووکادو کرد که برای مصارف تجاری مناسب بودند. در این زمان بود که کالیفرنیا به تأمین کننده‌ی اصلی این میوه تبدیل شد.
در فرانسه، روغن آووکادو به دلیل توانایی آن در مقابله با اثرات آرتریت، وضعیت یک داروی تجویزی را دارد.

با توجه به محتوای بالای روغن در این میوه، آووکادو از زمان آزتک‌ها به عنوان “کره‌ی گیاهی” یا “گلابی کره‌ای” نیز شناخته می‌شده است.
نام “آووکادو” توسط انجمن پومولوژی آمریکا و وزارت کشاورزی ایالات متحده تأیید شد، که به این نتیجه رسیدند که نسبت به نام قبلی آن که “گلابی تمساح” بود، قابل فروش‌تر است.
اعضای انجمن آووکادوی کالیفرنیا تصمیم گرفتند که به آووکادویی که در کالیفرنیا رشد می‌کند باید نام «کالاو» داده شود تا آن‌ را از نمونه‌های مشابه که در مناطق دیگر رشد می‌کنند متمایز کند.

علیرغم اینکه فروش میوه‌ی تازه‌ی آووکادو به عنوان پایه‌ی اصلی صنعت آن در ایالات متحده است، تولیدکنندگان باید راهی برای استفاده از میوه‌هایی که به دلیل داشتن زخم یا لکه به فروش نمی‌رسیدند می‌یافتند.
از آن‌جا بود که تولید و تهیه روغن آووکادو آغاز شد.

‌روغن آووکادو چگونه استخراج می‌شود؟

روغن آووکادو معمولاً از گوشت آن استخراج می‌شود.
پس از اینکه میوه‌ها با آب تمیز می‌شوند تا ناخالصی‌های باقیمانده از بین بروند، آن‌ها را به صورت مکانیکی به دستگاه تخریب می‌برند که دانه‌ها و ۹۰ درصد پوست را جدا می‌کند.

پس از آن، گوشت خشک می‌شود که تا حد امکان از محتوای آب آن کاسته شود، سپس گوشت به صورت خمیر در می‌آید.
مرحله بعدی Malaxation است که در آن خمیر به آرامی به مدت ۶۰ دقیقه در یک مخزن گرم شده و در دمای بین ۴۵-۵۰ درجه سانتیگراد (۱۱۳ درجه فارنهایت – ۱۲۲ درجه فارنهایت) هم زده می‌شود.
این مرحله مهم به قطرات کوچک روغن اجازه می‌دهد تا به قطرات بزرگتر تبدیل شوند.
برای روغن آووکادو، این محدوده‌ی دما همچنان روش استخراج را در دسته‌ی پرس سرد قرار می‌دهد و بر کیفیت روغن تأثیر منفی نمی‌گذارد.

یک سانتریفیوژ تخلیه با سرعت بالا، فازهای روغن و آب را جدا می‌کند.
در سانتریفیوژهای پولیش نهایی، روغن از آب جدا شده و هر گونه گوشت، پوست و بذر باقی مانده در سانتریفیوژهای تخلیه به عنوان خوراک حیوانات یا به عنوان تهویه خاک و مالچ برای باغ‌هایی که آووکادو از آن‌ها کشت می‌شود استفاده خواهند شد.

برای مصارف آرایشی، روغن آووکادوی خام بیشتر تحت فرآیند تصفیه قرار می‌گیرد که شامل سفید کردن و خوش‌بو کردن می‌شود تا روغنی تقریباً بی‌بو با رنگ زرد تولید کند.
روغن آووکادوی پرس سرد ، فوق بکر و تصفیه نشده است. از این رو، رایحه‌ای متوسط ​​تا غنی از چربی را حفظ می‌کند و مشابه رنگ گوشت میوه، به دلیل کلروفیلی که در پوست و در لایه‌های سبز رنگ کنار گوشت وجود دارد، معمولاً مایل به زرد، سبز یا قهوه‌ای است.

در روش استخراج با حلال نیز، ابتدا گوشت آووکادو را در هوا خشک می‌کنند، سپس فشار می‌دهند، بعد از آن ، حلال‌های آلی مانند هگزان را برای استخراج روغن به آن اضافه می‌کنند. در نتیجه روغنی به رنگ قهوه‌ای به دست می‌آید.
در آخر هم تحت یک فرآیند تصفیه قرار میگیرد.

سؤالات متداول

منابع: newdirectionsaromatics